Vandaag is het vrijdag de 13de in de Coffee Company, maar er staat geen Vrijdag de 13de koffie speciaal op het bord geschreven.
‘Sleep is overrated’, lees ik op het t-shirt van de serveerster. Wat was ‘overrated’ ook al weer?
Straks als ik mijn laptop aanzet, ga ik het in het woordenboek opzoeken.
Het regent buiten. Mijn voeten met slippers zijn kletsnat. Ik had andere schoenen moeten aantrekken; ook mijn mobiel ben ik vergeten, besef ik ineens. Als er iets is, kan de oppas mij niet bellen.
Terwijl ik mijn beurt afwacht, denk ik aan het gezichtje van mijn dochter. Zij zwaaide me gedag vanuit het raam, samen met de oppas. Vanuit de hoogte keek ze alsof ze niet snapte waarom ik weg moest. We hadden het net zo gezellig samen.
Ik probeerde me voor te stellen hoe ze me zag vanaf boven: een paraplu met de kleuren van de regenboog. Onder de paraplu, mijn hand die ook gedag zwaaide, en daaronder mijn twee blote voeten met slippers.
Het heeft me zoveel tijd gekost om vandaag het huis uit te gaan. Soms vind ik het moeilijk om uit elkaar te gaan, probeer ik de tijd te rekken, en dan vertrek ik gehaast.
Er valt snot uit mijn neus… ik heb ook geen zakdoekjes meegenomen.
‘Mijn bril,’ mijn bril ben ik dus ook vergeten. In mijn tas vind ik mijn oude kapotte reservebril. Hij is geplakt met loctite, mist een poot en op het rechterglas is wat lijm gevallen waardoor ik een soort wolkje zie in het gezicht van de serveerster van de Coffee Company.
Mijn neus vol, mijn ogen blind, mijn voeten nat,…en nu voel ik ineens ook een enorme drang om naar de wc te gaan.
‘Kan ik u helpen?’, vraagt de serveerster.
Zij kijkt naar mijn bril, geplakt met lijm en met één poot. Ik ben zeker dat ze ook merkt dat er snot uit mijn neus valt.
‘Is er toiletpapier op de wc?’
Zonder op haar antwoord te wachten, haast ik me naar het toilet. Gelukkig is er toiletpapier.
Als ik het deksel van de bril omhoog doe, zie ik mijn bril vallen in het gat achter de bril van de wc.
Mijn dochtertje had gelijk, vandaag had ik niet weg moeten gaan.
Leave a Reply